Het nest

  Het nieuwe jaar begint relatief warm. Omdat de zon vandaag zo uitnodigend schijnt ga ik naar de tuin. Werken kan morgen weer, dan is er regen voorspeld. Tot mijn blije verrassing bloeit de hazelaar. 

 De rijp tovert de wereld wit. De specht lacht. Drie roodborstjes foppen ons door zo op te duiken dat je denkt dat het één hele snelle is.  Bijna kerst. 

  Voor mijn verjaardag kreeg ik een prachtige verrekijker van mijn ouders. Een prachtig cadeau! Vandaag voor het eerst meegenomen naar de tuin. De lensdoppen zijn nog niet verwijderd of daar strijkt een groene specht neer. Hij laat zich rustig bekijken en poseert ook nog even op het grasveld. Van die dingen. 

 Na een vakantie in Frankrijk is het zomaar weer twee of drie weken geleden dat ik in de tuin heb kunnen zijn. Alles heeft rustig op me gewacht. Heerlijk om even in het herfstzonnetje de opwinding van afgelopen weekend te verwerken. Onverwacht een roeiwedstrijd sturen. Het was bijzonder. De adrenaline daarvan zakt maar langzaam.  Ondertussen ben ikerg tevreden met het ' tuinieren door niet te tuinieren' concept. Het is het allerbeste voor de natuur. Voor grond, insecten,  vogels. En voor mij. 

  Het is heerlijk om in de tuin te zijn zonder te tuinieren. Ik volg met belangstelling alles wat er groeit en bloeit. En ik lees een boek. De plantjes die ik van mijn tuinbuurvrouw Wietske heb gekregen heb ik een mooie plek gegeven en een bordje met hun naam. Zo onthoud ik ze beter. Bovendien maai ik ze anders misschien ondersteboven. De knotwilgen zijn inmiddels alle zes geweldig mooi aangeslagen. Ook de courgetteplant heeft het naar zijn zin. Van het lieve boeketje van buuv weet ik alle planten thuis te brengen: ijzerhard, wilde marjolein, vrouwenmantel, blauwe knoop, engelwortel, veronica.